فرق بین طبیعت گردی و کوهنوردی چیست؟ - مجله فازنما

فعالیت های خارج از خانه به تدریج به یکی از سرگرمیات محبوب اوقات فراغت تبدیل شده، زیرا افراد هم می توانند کمی فعالیت بدنی داشته باشند هم می توانند به سرگرمی بپردازند. این فعالیت ها بعلاوه فواید بسیاری برای سلامتی مانند دور کردن استرس، نزدیک شدن به طبیعت و … دارند. طبیعت گردی و کوهنوردی دو فعالیتی هستند که در این حوزه قرار گرفته و هر روز بیشتر در بین مردم مورد محبوب می شوند. این دو معمولا در بین افراد مختلف به یک شکل دیده می شوند، اگرچه این دو با هم تفاوت دارند.

طبیعت گردی به پیاده روی در طبیعت در یک راستا تعیین می گویند. این فعالیت به درجه بندی های مختلفی تقسیم می شود که البته بیشتر آن ها برای عموم مردم قابل برگذاری است. علت های مختلفی وجود دارند که باعث انجام طبیعت گردی می شوند. از جمله آن ها می توان به دست یابی به آرامش، بودن در میان جمع (وقتی به سفرهای طبیعت گردی دسته جمعی می فرایند)، ورزش کردن و … اشاره نمود.

مزایای سلامتی عمومی طبیعت گردی شامل کم کردن وزن، کاهش فشار خون بالا و بهبود سلامت روان می شود. طبیعت گردی معمولا یک پیاده روی روزانه است، اما بعلاوه می تواند به چند روز ادامه یابد. بسته به مدت زمان پیاده روی، مسافرین نیاز به تجهیزات مانند آب، غذا، نقشه، قطب نما، کرم ضد آفتاب، دافع حشرات و غیره دارند.

کوهنوردی یک ورزش است که فردی اختصاصا یک کوه را برای انجام آن صعود می نماید. در زبان انگلیسی علاوه بر کوهنوری به آن آلپینیزم (Alpinism) می گویند. این کلمه که یک واژه اروپایی است از قرن 19 به وجود آمد که به شخصی گفته می شود که کوهی را برای هدف لذت بردن از صعود، بالا می رود. کوهنوردی از آن جایی آغاز شد که افراد می خواستند که به قله کوهی دست پیدا نمایند، به بالاترین نقطه ها بفرایند و یا به مکانی بفرایند که هیچ کس دیگری تا به حال به آنجا نرفته است. به هر حال این ورزش به فعالیتی تبدیل گشت که به سطوح و طریقه های مختلف تقسیم شد: صخره، برف و یخ. برای انجام هر سه به مهارت های متفاوتی، تجهیزات خاص، تجربه و توانایی های گوناگونی نیاز است.

بسته به این که یک کوهنورد کدام یک از این سه را انتخاب می نماید، باید تجهیزات متفاوتی را با خود حمل کند. برای کوهنوردی در برف حتما به باتوم (عصای کوهنوردی) نیاز است و این فعالیت با پیاده روی و کوهنوردی همراه است. اگر کوهنوردی می خواهد که در یخ و یا صخره کوهنوردی کند نیز تجهیزات متفاوتی را باید به همراه داشته باشد. این تجهیزات شامل طناب، قلاب طناب (حلقه بیضی شکلی که برای وصل کردن طناب به میخ به کار می رود)، چکش و از این قبیل وسایل هستند. زمانی که کوهنوردی به صخره نوردی و یا کوه های یخی می رود به مهارتی نظیر توانایی تشخیص زاویه نیز، نیاز دارد.

بعلاوه آن ها باید آموزش های متفاوتی نیز ببینند، زیرا افرادی که به انجام این نوع ورزش ها می پردازند احتمال آسیب تماشاشان بسیار است. کوهنوردی نیز از یک روز آغاز شده و بسته به کوهی که می خواهند به آن صعود نمایند به چندین روز می انجامد. در کوهنوردی های یک روزه، کوهنورد به یک مقصد تعیینی رفته و بعد از آن به پایین باز می شود، در حالی که سفرهای چند روزه به برپایی چادر برای شب مانی در اواسط راه نیاز است.

دیگر فرق بین طبیعت گردی و کوهنوردی این است که معمولا برای کوهنوردی حتما یک دوره آموزش نیاز است و کوهنوردان باید از کوه های ساده با شیب کم آغاز نموده و به تدریج به توانایی بدنی دست پیدا نمایند اما در طبیعت گردی هایی که درجه سختی پایین تری دارد، افراد به آموزش خاصی نیاز ندارند و نکات لازم در طول سفر به آن ها داده می شود.

طبیعت گردی های چند روزه معمولا بسته به سفر و نوع اقامت به چندین نوع تقسیم می شوند. گاهی سفرهای طبیعت گردی با یک روز شهرگردی ترکیب می شوند. برای مثال مسافران یک روز را در دل طبیعت می گذرانند و شب را در اقامتگاه های مختلفی از جمله چادر، خانه محلی، هتل و … سپری نموده و روز دوم را در شهر مقصد به تماشا جاذبه های آن می پردازند.

فعالیت هایی مثل طبیعت گردی و کوهنوردی در سطح جهانی به سطوح مختلفی رده بندی می شوند. یکی از معروف ترین آن ها سیستم دسیمال یوسمیت (Yosemite Decimal System) است. فعالیت ها به 5 گروه متفاوت تقسیم شده که هر کدام تجربه و توانایی بدنی متفاوتی نیاز دارد.

سطح 1: پیاده روی با شانس بسیار کم برای آسیب تماشا

سطح 2: طبیعت گردی ساده، با امکان استفاده گاه به گاه از دست. خطرات بالقوه کوچکی شاید رخ دهد.

سطح 3: طبیعت گردی در راستاهای سخت تر. می توان در این راستا طناب حمل کرد اما معمولا لازم نیست.

سطح 4: کوهنوردی. طناب اغلب استفاده می شود. طبیعت های بکرتر را می توان به راحتی یافت.

سطح 5: کوهنوردی فنی با استفاده از طناب و دیگر تجهیزات تخصصی برای افزایش ایمنی.

فرق آخر بین طبیعت گردی و کوهنوردی نوع راستاهایشان است. راستاهای طبیعت گردی معمولا تعیین شده است (معمولا راستاهای تعیین شده را به اصطلاح پاکوب می شناسند) و شامل گذشتن از جنگل ، مراتع، دامنه کوه ها، تماشا آبشار، چشمه و … است. با اینکه در راستاهای کوهنوردی نیز احتمال گذشتن و تماشا این پدیده ها می باشد اما محدود به آن نمی شود و گاهی یک راستا کوهنوردی سراسر صخره و بدون حتی تماشا یک درخت است.

منبع: summitpost.org