اختلال شخصیت اجتنابی - مجله فازنما

از پروفایل ما bestcanadatours دیدن نمایید.

افراد مبتلا به AVPD از جامعه و حتی حضور در جمعی چندنفره هم گریزان هستند. آن ها زمان زیادی را صرف تفکر به نقص هایشان می نمایند. همچنین در برقراری هرگونه ارتباط با دیگران بسیار دودل هستند، زیرا فکر می نمایند که طرف مقابل او را رد خواهد نمود. نتیجه این تفکر و رفتار، تنهایی و محدودیت روابط شخصی، اجتماعی و شغلی است.

به علاوه، بیماران AVPD ارتقاء شغلی را به هیچ وجه نمی پذیرند، همواره بهانه ای برای فرار از قرارهای کاری یا حتی محبت آمیز دارند و… .

دلایل بروز اختلال شخصیت اجتنابی

دلایل بروز اختلال شخصیت اجتنابی

دلایل بروز این اختلال روانی، هنوز به طور کامل تعیین نشده است. اما محققان معتقدند، عوامل محیطی و ژننتیکی بیشترین تأثیر را دارند.

تجربیات دوران کودکی ممکن است در پیشرفت این بیماری تأثیر داشته باشند. تحقیقات نشان می دهد در بچه هایی که والدین، اعضای خانواده یا به طور کلی، مراقبین آن ها محبت یا توجهی به کودک ندارند و او را جدی نمی گیرند، ریسک بروز بیماری AVPD بالاتر است. بنابراین بچه هایی که در معرض سوءاستفاده، غفلت و… قرار می گیرند، در پاسخ به این ناهنجاری ها، از جامعه دور می شوند.

محققان معتقدند یک فاکتور مؤثر دیگر، تغییراتی در ظاهر از طریق یک بیماری یا نقص جسمی است.

طبق تحقیقات، حدود 5/2 درصد از مردم مستعد ابتلا به اختلال شخصیت اجتنابی هستند. AVPD یک اختلال مزمن است و احتمال بروز آن در میان مردان و زنان به یک اندازه می باشد. این اختلال در کودکی شکل می گیرد و در سن 2 سالگی هم قابل تشخیص است. با این حال مانند سایر اختلالات روانشناختی، در عظیمسالی تشخیص داده می گردد.

علائم بیماری AVPD

بیماری شخصیت اجتنابی، با سه دسته از علائم زیر شناخته می گردد:

• جامعه گریزی
• احساس بی کفایتی و ناکافی بودن
• احساس رانده شدن یا مورد قبول نبودن

علائم اختلال شخصیت اجتنابی

اگر چند مورد از علائم زیر در فردی وجود داشته باشد، بیماری او به احتمال زیاد، اختلال شخصیت اجتنابی تشخیص داده می گردد.

• اجتناب از فعالیت در محیط کار به دلیل ترس از انتقاد، مقبول نبودن یا دلایلی مشابه
• عدم تمایل به برقراری ارتباط با دیگران؛ مگر اینکه از پاسخ مثبت طرف مقابل اطمینان داشته باشد.
• اجتناب از صمیمی شدن با دیگران به دلیل خجالت، ترس و…
• درگیری با انتقاد نمایندگان
• احساس ناکافی بودن یا بی کفایتی در یک جمع جدید
• خود را بی عرضه، زشت، پایین تر از بقیه و… دانستن
• عدم مشارکت در فعالیت هایی که ممکن است با شکست روبرو گردد و شرمندگی به بار آورد.

تشخیص این بیماری باید توسط یک متخصص بهداشت روانی انجام گردد. ارزیابی برای تشخیص AVPD می تواند سایر اختلالات روانشناختی را هم تأیید یا رد کند.

اختلال شخصیت خوشه C

اختلالات شخصیتی به گروه یا خوشه های مختلف تقسیم بندی شده اند. اختلال شخصیت خوشه C، اختلالی است که بیماران مبتلا به آن، به طور ویژه اضطراب و ترس را تجربه می نمایند. اختلال شخصیت اجتنابی مانند اختلال شخصیت وابسته و اختلال شخصیت وسواسی اجباری، از دسته اختلال شخصیت خوشه C است.

مقایسه AVPD و اضطراب اجتماعی

در گذشته محققان معتقد بودند AVPD و اختلال اضطراب اجتماعی نقاط مشترکی با یکدیگر دارند. با این وجود، تحقیقات جدید ثابت نموده است افرادی که دچار AVPD هستند، نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی را ندارند.

گاهی اوقات تشخیص اینکه آیا فردی مبتلا به AVPD، اختلال اضطراب اجتماعی یا هر دو است سخت می گردد. افراد مبتلا به بیماری AVPD ممکن است علائمی مانند اضطراب و دوری گزینی را تجربه نمایند، اما مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی تنها از شرایط خاصی وحشت و اضطراب دارند؛ شرایطی مانند حرف زدن در جمع و… .

به علاوه، AVPD و اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است در علائمی مانند افسردگی، اختلال وسواس فکری یا سایر اختلالات اضطراب و شخصیتی مشابه باشند. همچنین مبتلایان به AVPD در معرض خطر سوء مصرف مواد یا اقدام به خودکشی قرار دارند.

گاهی اوقات اختلال شخصیت اجتنابی با اختلال شخصیت اسکیزوئید هم اشتباه گرفته می گردد. زیرا بیماران هر دو اختلال، علائم انزوای اجتماعی را دارند. با این حال افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید تمایلی به برقراری ارتباط با دیگران ندارند. در حالی که افراد مبتلا به AVPD تمایل به برقراری ارتباط دارند اما از عواقبی مانند مقبول نبودن یا رد شدن می ترسند.

درمان اختلال شخصیت اجتنابی

درمان AVPD

بیماران این اختلال، برای برقراری ارتباطات مؤثرتر و کاهش اضطرابی که در جامعه و محیط کار متحمل می شوند، تمایل زیادی به درمان دارند.

روان درمانی یا گفتاردرمانی، روش متدوالی برای درمان AVPD است. این روش درمانی ممکن است شامل درمان رفتارشناختی متمرکز باشد. درمان رفتارشناختی، در کاهش تفکرات منفی و بهبود مهارت های اجتماعی بیماران، مؤثر است. گاهی اوقات درمان گروهی نیز تجویز می گردد. این روش، به چندین بیمار با شرایط مشابه، یاری می نماید تا در شرایطی امن، بیماری خود را مطرح و درمان نمایند. خانواده درمانی، یک روش دیگر برای درمان است. اعضای خانواده با یاری و درک یکدیگر می توانند شرایط درمان بیماری را فراهم نموده و ریسک پذیری فرد را بهبود بخشند.

گفتی است تا به امروز هیچگونه روش درمان دارویی اختصاصی برای این بیماری ارائه نشده است. اما داروهایی وجود دارند که می توانند بعضی از علائم آن را تقلیل بخشند. این داروها معمولاً شامل داروهای ضدافسردگی و ضداضطراب هستند.

جمع بندی

عبارت اختلال شخصیت اجتنابی نشان دهنده فردی است که دچار بیماری گریز از جامعه است. این بیماری فرد را دچار وحشت از روبه رو شدن با جامعه و دیگران می نماید. در واقع این افراد چه در یک جمع کوچک، اجتماعی عظیم، خانواده، محیط کار و… احساس ترس، شرمندگی و نفرت از خود را دارند.

اگر با یک فرد منزوی، دوری گزین و خجالتی با اعتمادبه نفس بسیار پایین روبه رو شدید، یا خود علائمی مشابه دارید، حتماً برای رهایی از آن و درمان به پزشک مراجعه کنید. می توانید در اینجا شرایط بیماری یا تجربیات خود را با کاربران انگیزه در میان بگذارید. این اطلاعات در جهت هدایت هرچه بهتر بیماران بسیار یاری نماینده خواهد بود.

منبع: مجله انگیزه